Strefa wiedzy

SPC. Nie każdy rozkład nienormalny nie jest normalny

Rozkład Gaussa (tzw. normalny) jest podstawą tworzenia kart kontrolnych, liczenia wskaźników zdolności. Wiele osób jednak utożsamia proces niegaussowy z procesem niestabilnym.

W kontekście SPC „legendą” obrósł tzw. rozkład normalny (Gaussa), który jest podstawą m.in. tworzenia kart kontrolnych i liczenia wskaźników zdolności. Osoby, które przeszły trochę dłuższe niż jednodniowe szkolenie z SPC wiedzą nawet jakimi metodami.

Problem jest jednak w tym, że nie zawsze rozkład, który nie jest normalny jest nienormalny.

Precyzyjniej: nie każdy rozkład niezgodny z rozkładem Gaussa jest nienormalny, to znaczy dziwny (choć to oczywiście pewne uproszczenie).

Chodzi o to, że w praktyce spotkać można wiele rozkładów nienormalnych (czyli niegaussowych), ale zupełnie normalnych (czyli typowych dla danej kontrolowanej charakterystyki). Dla przykładu – w przypadku badania wielu cech ograniczonych jednostronnie (np. chropowatość, płaskość) typowym rozkładem jest np. rozkład log-normalny. Nie jest on jakiś „niezwykły” – po prostu jest inny niż rozkład Gaussa (bo jest niesymetryczny).

Nieprawdą zatem jest, że badanie normalności pokazuje stabilność procesu (czyli to, czy nie działają na niego zakłócenia specjalne).
Proces może być zakłócany tylko przez przyczyny „zwykłe” (przypadkowe), a wcale nie charakteryzować się rozkładem normalnym. Wystarczy się tylko nauczyć metod identyfikacji rozkładów, a zyska się zupełnie nowe światło na ocenę zachowania się procesów.