Strefa wiedzy

PFMEA/LFMEA – po co wyróżniać i oddzielnie wyceniać skutki dla różnych klientów?

Nowy standard do FMEA AIAG & VDA wprowadza konieczność rozpatrzenia skutków w kontekście klienta wewnętrznego, zewnętrznego, użytkownika końcowego jednak nie wymusza oddzielnie opisywania wartości S. Warto jednak to robić.

Opisanie skutków w kontekście trzech klientów – standard AIAG & VDA

Nowy podręcznik do FMEA – AIAG & VDA ed.1, wprowadził standard wymuszający opisanie dla każdego analizowanego błędu skutków w kontekście trzech klientów:

1. klienta wewnętrznego (ang. „your plant”),
2. zewnętrznego (ang.”ship to plant”),
3. użytkownika końcowego (ang.”end user”).

Nie zostało jednak wymuszone oddzielne opisywanie wartości SEV (dotkliwości) dla każdego z tych skutków. Zawarty w podręczniku przykład wzorcowy przedstawia sposób wyznaczania dotkliwości (SEV) pokazany na rys. 1.

Rys. 1. Przykład wzorcowy opisywania SEV. Źródło: (1)

Taki sposób jest zupełnie wystarczający do ustalenia poziomu SEV niezbędnego do wyznaczenia wartości wskaźnika AP.

Komplikacje w przypadku konieczności zarządzania problemami

Jednak sposób wspomniany powyżej jest już dalece niedoskonały w przypadku konieczności zarządzania „problemami ” o AP=H lub AP=M (wysoki i średni priorytet działania).

Zgodnie z zapisanymi w AIAG & VDA w przypadku takich poziomów AP oczekuje się od firmy podjęcia działań doskonalących LUB oceny i udokumentowania, że działania nie będą wdrażane, bo obecny stan jest optymalny.

I tu pojawia się ogromna potrzeba dokładnego rozumienia skutków analizowanej wady. Rozważmy następujący, schematycznie pokazany przypadek:

AP=H – szukamy możliwości doskonalenia?

Zapewne warto, ale jeżeli trudno o proste i tanie rozwiązanie, to szukamy mimo to?

I tu na pewno zależeć to będzie od tego kto cierpi przez wadę.

Rozważmy opcję A, B i C.

OPCJA A:  SEV = 8 i wynika ono tylko ze skutków dla użytkownika.

OPCJA B: SEV=8 i  wada jest istotna dla każdego z klientów.

OPCJA C: SEV=8, ale cierpimy tylko my wewnętrznie (np. musimy złomować wyprodukowane części), a błąd poza firmą nie ma żadnego znaczenia.

Bez wątpienia zupełnie inne powinno być podejście do oceny konieczności optymalizacji przy sytuacji C, niż w przypadku A, a szczególnie w sytuacji B.

Jeszcze wyraźniej byłoby to widać w przypadku SEV = 9 – naruszenie przepisów. Zupełnie inne bowiem znaczenie będzie miało AP = H wynikające z naruszenia przepisów zewnętrznych (np. ustawy państwowe), a inne z naruszenia przepisów wewnętrznych firmy (na co można w skrajnych sytuacjach „przymknąć oko”).

Podsumowanie

Bez dokładnego rozumienia skutków analizowanych wad, nie jest możliwe racjonalne zarządzanie ryzykiem, a co za tym idzie – racjonalne zarządzanie kosztami optymalizacji.

Źródła powiązane:

1. AIAG & VDA FMEA Handbook, ed.1, 2019